Angst voor het onbekende

We zijn een maand verder en het is moeilijk te omschrijven hoeveel kan veranderen in zon korte tijd. Iedereen weet het ondertussen wel, Corona, maar dit verhaal heb je waarschijnlijk nog niet gehoord.

Afgelopen zaterdag was een huisgenoot jarig, er werd een groot feest gevierd en veel gasten uitgenodigd. Het was een memorabele avond die niet snel vergeten zou worden. De zondag begon brak maar lekker in de zon om toch nog een kleurtje te krijgen. Rond 15:00 kwam het eerste nieuws binnen, de scholen sluiten in Indonesië. Een uur later volgden de stranden, tempels en winkelcentra. Toen sloeg de onzekerheid toe bij de eerste mensen, wat voorheen hadden we in Indonesië nog niks gemerkt van het virus. Huisgenoten uit Rotterdam werden gebeld door hun begeleiders, boek een ticket terug naar Nederland en wij vergoeden de huur en vlucht. De situatie schijnt in Nederland ook snel te veranderen, maar het was een vermoeiende nacht geweest dus maar lekker gaan slapen, zou vast allemaal wel meevallen.

Maandag kwamen onze Franse huisgenoten met het nieuws dat ze ook terug keren naar het thuisland, Frankrijk gooit de grenzen dicht en ze willen nog snel de laatste vluchten pakken om thuis te komen. En begrijp me hierin niet verkeerd, er zijn amper meer vluchten naar Frankrijk. Daarna kwam het nieuws dat onze Remke, van de HAN, heeft besloten ook terug te keren naar Nederland. Toen ging het snel, binnen geen tijd hebben op dit moment van het schrijven 15/25 huisgenoten besloten om terug te keren naar huis. Het Saxion heeft alle leerlingen die in het buitenland zitten verplicht om terug te keren. Horrorverhalen van Indonesische klasgenoten komen binnen dat Corona patiënten in Indonesië naar eilanden worden verplaatst om het daar 'uit te zitten'. Mark Rutten die het land toespreekt met het nieuws dat die nog lang kan gaan duren.

Nu kom ik, een nuchtere boer uit de Achterhoek, ook op het punt om maar eens naar te gaan denken. Is het wijs om in Indonesië te blijven? Een onbekend land waarvan je de taal niet kent, nauwelijks vluchten naar je thuisland en een pandemie die alleen maar erger schijnt te worden. Wat als er iets met familie of vrienden gebeurt en je opgesloten zit aan de andere kant van de wereld? Wat als hier de ziekenhuizen vol beginnen te raken, een lokale vriend vertelde al dat Bule's (buitenlanders) al niet meer welkom zijn bij ziekenhuizen in Jakarta. Nou ben ik niet bepaald bang voor Corona, maar wat als ik gestoken wordt door een mug en Dengue krijg. Dit is zelfs al iemand van ons overkomen een tijd geleden.

Op het moment zitten we vast in onze villa en de angst heerst onder mijn huisgenoten, verdriet over mensen die vertrekken en wanhoop over wat ze zelf moeten doen. In hoeverre is het nog verantwoord om hier te blijven?

Ohja ik volg een studie hier, kort samengevat: alles is dicht en niemand is er meer mee bezig omdat de keuze om hier te blijven of naar huis te gaan zorgt voor te veel stress. Zelf ga ik in de loop van deze dagen een keuze maken....